Aangezien Delft rijk is geweest aan plateelbakkerijen is het logisch dat hiervoor archeologisch bewijs wordt gevonden. De ontdekte materialen geven een unieke inkijk in het productieproces uit de zeventiende en achttiende eeuw. Veel plateelbakkersafval werd in de gracht gegooid, zodat het bijzonder is als een bekende locatie van een fabriek gecombineerd kan worden met vondsten.
In 2005 worden aan de Gasthuislaan en de Kruisstraat delen van Plateelbakkerij ’t Hart bloot gelegd. Naast de fundering van de oven worden er tienduizenden scherven en resten Delfts aardewerk gevonden.
Tijdens de verschillende onderdelen van het bakproces van plateel en majolica konden er verschillende dingen mis gaan. De vorm, decoratie en het glazuur konden mislukken. Dit gebeurde meestal in de oven.
Deze papkom kan gezien worden als een 'misbaksel', omdat de buitenzijde ongeglazuur is. Het witte tinglazuur dat aan de binnenzijde van de kom is gebruikt is over de rand heen gedropen. Hierdoor heeft de plateelbakker het product meteen weggegooid en niet verder afgemaakt.
