De voor- en achterwand van de vogelkooi is door zijschotjes verbonden en versierd met trompe-l'oeil weergegeven gordijnen, die langs de gegolfde rand zijn gedrapeerd. Daarnaast zijn deze wanden, waarvan de voorwand wordt bekroond door een hoge in een soort Franse lelie uitgevoerde punt, beschilderd met landschapjes. Ook de zijschotten en de onderkant vertonen pastorale scènes. Hierop zijn ondermeer afgebeeld een heer en een zittende dame met een vogelkooi. In haar hand houdt de dame een vogel vast. Onderaan in de achterzijde is een gleuf gemaakt, de schotten hebben openingen voor de voerbakjes en in de wanden zijn gaatjes aangebracht voor de bevestiging van spijltjes.
Meerdere vogelkooien zijn bekend met een in blauw en polychroom uitgevoerde versiering, waarvan geen enkel exemplaar is gemerkt. Gelijksoortige trompe-l'oeil beschilderingen van al dan niet met draperieën en kwasten uitgevoerde kooien treffen we ook aan op plaques, waarbij zelfs exemplaren met een baldakijn of tuinvazen zijn uitgedost.
De afbeelding van de kooi met de vogel verwijst ongetwijfeld naar de liefdesverhouding van het stel. Vogelkooien zijn veelvuldig afgebeeld op zeventiende-eeuwse genre-schilderingen waaraan veelal een allegorische betekenis wordt verleend. Welke de betekenis ook zijn moge, in elk geval krijgt men wel een idee hoe dergelijke kooien in een ruimte hingen. Aan gestrikte blauwe linten of koorden werden zij dikwijls hoog opgehesen aan het plafond. De versierde onderkant zal een fraaie aanblik in de woonruimte hebben opgeleverd.
