Aangezien Delft rijk is geweest aan plateelbakkerijen is het logisch dat hiervoor archeologisch bewijs wordt gevonden. De ontdekte materialen geven een unieke inkijk in het productieproces uit de zeventiende en achttiende eeuw. Veel plateelbakkersafval werd in de gracht gegooid, zodat het bijzonder is als een bekende locatie van een fabriek gecombineerd kan worden met vondsten.
In 2005 worden aan de Gasthuislaan en de Kruisstraat delen van Plateelbakkerij ’t Hart bloot gelegd. Naast de fundering van de oven worden er tienduizenden scherven en resten Delfts aardewerk gevonden.
Tijdens de verschillende onderdelen van het bakproces van plateel en majolica konden er verschillende dingen mis gaan. De vorm, decoratie en het glazuur konden mislukken. Dit gebeurde meestal in de oven.
Deze zalfpot is van biscuit. Biscuit is de aanduiding voor keramiek dat niet geglazuurd is. Soms is aardewerk expres niet geglazuurd, maar het kan ook te maken hebben met het productieproces dat nog niet is afgerond. Waarschijnlijk is deze zalfpot niet goed van vorm geweest of kapot gevallen, voordat deze beschilderd en geglazuurd kon worden.
