FrankyStevelinck939

Dit bordje van Potterie Oud Delft uit Nijmegen komt voor in de catalogus uit 1935. Handgeschilderd. Werd gemaakt in acht verschillende formaten gaande van 14 cm tot 36 cm. Catalogusnummer 420 duidt op reeks 400 (4) en 20 cm (20). De R staat voor Ranonkel. Dit is de decoratie die u op het bord ziet.Te dateren du tusen 1935 en 1950 ongeveer.

Uw bordje werd gemaakt in opdracht can Hoying Jungerhans (HJE), geschilderd door CW ( onbekend) . Het kan dat uw bordje geschilderd is door een schilder van een andere fabriek daar ze soms werk uitgaven. Zo schilderde Jacques Bitter voor de porceleyne fles, Oud Delft en later voor de Delftse Pauw.

De fabriek werd opgericht als de N.V. Industrie- en Handelsmaatschappij 'Oud Delft'. In 1925 nam het veel modellen en vormen over van de Nijmeegse Potterie Rembrandt, die dat jaar stopte met produceren.

 Vanaf 1935 voorzag Potterie Oud Delft haar producten van een eigen merkteken. Dit merkteken bestond uit een pottenbakkersdraaischijf met daarboven het woord 'OUD' en eronder 'Delft'. De catalogus uit dat jaar kreeg de naam "Rhapsody in blue".

 Tot de Tweede Wereldoorlog produceerde de fabriek voornamelijk sieraardewerk. Na de oorlog begon het bedrijf ook met de productie van tegels. Een deel van het aardewerk werd met de hand geschilderd, terwijl later ook zeefdruk- en transfertechnieken werden gebruikt.

 Na het overlijden van Roelof Elshout werd het bedrijf overgenomen door zijn broer Hugo. In 1996 verhuisde de fabriek naar Waddinxveen, waar het onderdeel werd van de aardewerkfabriek ''t Delftsche Huys'.

Potterie Oud Delft onderscheidde zich met traditionele, handgeschilderde motieven zoals landschappen en bloemen. Verzamelaars en liefhebbers herkennen de stukken aan het unieke merkteken, dat tot 1968 vaak met de hand werd geschilderd en soms ook de initialen van de schilder en een jaartalcode bevatte. Na 1968 werd het merkteken gedrukt.

mvg Franky

Deze is van plateelbakkerij Zuid-Holland of Plazuid genaamd. deze valt net buiten de scope van de catalogus 1912 dus vermoedelijk ergens te dateren tussen 1912 en 1925.  H.L. zijn de initialen van plateelschilder Hiltje Lens. Zij was actief in de periode 1910 - 1930 bij Plateelfabriek Zuid-Holland (PZH) in Gouda.

De vermelding "Delft" is misleidend daar buiten Delft overal in Nederland blauw wit werd gemaakt naar Delfts Decor. Meestal ziet men dan ook ' Delfts i.p.v. Delft.

De Plateelbakkerij Zuid-Holland, ook bekend als PZH of Plazuid, was een belangrijke Nederlandse aardewerkfabriek in Gouda. Hier is een beknopte geschiedenis:

Oprichting: De fabriek werd in 1898 opgericht door de pottenbakker Adrianus Jonker en Egbert Estié.

Vroege stijl: In de beginjaren produceerde PZH vooral glanzend aardewerk in de Art Nouveau-stijl, met bloemendecors op donkere ondergronden.

Koninklijk predicaat: In 1930 kreeg de fabriek het predicaat 'Koninklijk' na een bezoek van Prins Hendrik, waarna de officiële naam N.V. Koninklijke Plateelbakkerij Zuid-Holland werd.

Matglazuur en modernisering: Vanaf 1909 begon de fabriek te experimenteren met matglazuur, wat zeer populair bleek en de fabriek onderscheidde van de concurrentie.

Bloeitijd en neergang: De jaren 1920 en 1930 waren de hoogtijdagen van de fabriek, maar na de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog had het bedrijf het moeilijk. De productie van sieraardewerk daalde en men concentreerde zich meer op gebruiksaardewerk.

Sluiting: Vanwege de toenemende concurrentie van geïndustrialiseerde productie werd de fabriek in 1965 gesloten.

De fabriek staat bekend om zijn innovaties en getalenteerde schilders, waaronder Henri Breetvelt.

mvg Franky

zal rond begin 20ste eeuw zijn. Zoals u zelf reeds diende aan te vinken bij het plaatsen worden waarden hier helaas niet besproken.

mvg Franky

Ja, de naam "Pompadour" ( hier verNederlandst naar Pompadoer) is historisch gezien gebruikt als een soort snuiftabak. Het was een van de bekende Franse geurige snuiftabakken, naast namen als "Rapp de Paris" en "St. Omer."

Snuiftabak was in het verleden, vooral in de 17e en 18e eeuw, erg populair, met name onder vrouwen van stand. Het ging hierbij om tabak die op smaak werd gebracht met verschillende ingrediënten zoals lavendel, rozenolie, menthol, honing, of citroensap. De naam Pompadour verwijst waarschijnlijk naar Madame de Pompadour, een invloedrijke maîtresse van koning Lodewijk XV van Frankrijk, wat het elegante en geurige karakter van deze tabaksoort benadrukt.

Deze tabakspot dateert hoogstewaarschijnlijk eerste helft 20ste eeuw en komt voor in de catalogus in verschillende grootte.

mvg Franky

It is somewhat confusing because I see two logos for the same plate, namely Pyramide and Boch. Based on the visual characteristics in the photo and general knowledge about Boch and De Pyramide, it is more likely that the plate is from Boch.

The decoration on the plate, with the detailed border of leaves and floral motifs and the central scene, is very characteristic of the "transferware" style (overprinting technique) of Boch. Boch, and particularly Boch Frères Keramis, produced large quantities of earthenware with a blue-and-white decor that was heavily inspired by English and Chinese ceramics. This style of detailed, almost graphic patterns is a trademark of Boch.The Pyramide (Gouda) had a different approach.

Although there were Gouda pottery manufacturers that produced Delft blue, the style of Gouda ceramics, including that of De Pyramide, often leaned more towards Jugendstil and Art Deco, featuring more abstract or stylized motifs. De Pyramide also produced Delft blue, but the style as seen on the plate is less typical for Gouda producers.

at the bottom a typical decor of Pyramid.

Kind regards Franky

Dit is van de porceleyne fles uit 1948 en geschilder door Theo ( Theodorus) van Lingen.

Zoals u diende aan te vinken bij het posten worden waarden hier niet bepaald/besproken.

mvg Franky

Dit is Delfts, De Porcelyne Fles uit 1892 geschilderd door Frolich Sr. Die er schilderde van 1889 tot 1929.

mvg Franky

Prachtig weerom ! Dit stuk is  Nederlandse majolica, en niet van het later ontwikkelde Delfts aardewerk. Het stuk dateert hoogstwaarschijnlijk uit de late 16e of vroege 17e eeuw, een cruciale overgangsperiode in de Europese keramiekgeschiedenis. De vruchten op het bord zijn een gestileerde voorstelling van vruchten,  mogelijk granaatappel.

Het bord toont duidelijke sporen van handwerk. De glazuurlaag is zichtbaar gebarsten in een fijn netwerk van lijnen, een fenomeen dat bekend staat als crazing. Dit is een gebruikelijk kenmerk van majolica , dat van nature zacht en enigszins poreus is en kwetsbaar voor schade.  De penseelvoering is breed en de decoratie is met opvallende, krachtige streken aangebracht, wat duidt op een ambachtelijke, ietwat ruwe stijl. Dit strookt met de beschrijving van vroege Nederlandse majolica, die 'grover' was dan het verfijnde latere Delfts aardewerk, dat met veel fijnere penseelvoering de Chinese patronen poogde te imiteren. 

Het bord combineert de schilderstijl van de latere Delfts aardewerk met de technische kenmerken van de vroegere majolica. Het heeft een blauw-wit decor dat doet denken aan de Delfts blauwe traditie, maar behoudt de majolica-typische loodgeglazuurde achterzijde. Dit is geen contradictie, maar duidt op een overgangsperiode in de Nederlandse keramiekproductie. De pottenbakkers in de Nederlanden begonnen in de late 16e en vroege 17e eeuw te experimenteren met nieuwe motieven en kleurenpaletten, beïnvloed door de Chinese import, terwijl ze nog vasthielden aan de traditionele tinglazuurtechniek met de loodgeglazuurde achterzijde.  Het bord is een tastbaar bewijs van deze evolutionaire fase.

mvg Franky

Unfortunately, no authentic Delftware.

The vase is decorated with a rather busy and colorful floral pattern (plants, flowers, and leaves).The color scheme (bright green background with reddish-brown, purple, blue, and turquoise details) is typical of the Canton or Famille Verte/Famille Rose style.The narrow neck and bulging belly indicate a classic shape that was often used for export pieces in the 19th and 20th centuries.

I think that your vase is more of a glazed ceramic/stoneware and not real hard porcelain. The red stamp is also meant to be more decorative, to give it a Chinese/'Oriental' appearance.

Surface: rough, grainy, and quite thick, not as smooth and hard as typical porcelain. Color: the background and painting resemble earthenware/ceramics with glaze rather than real fine porcelain. Decoration: the bright colors and thick lines are reminiscent of majolica-like glazes or Chinese export ceramics from the 20th century.

We see  a rectangular seal mark with probably two Chinese characters at the top (possibly a stylized form of 大清, 中國, or an artist's name), but the lower half is very faded.This kind of red stamp is typical for 20th-century Chinese export porcelain. Often, they are apocryphal: they imitate older imperial marks or use generic characters such as "中國製造" (Made in China) or a workshop name. 

Chinese export product or European copy

Kind regards Franky